Participatie in de opvoeding
Kinderen laten participeren mag weer! Een tijdje is het “uit” geweest: Het was dan ook aardig doorgeschoten: in plaats van normaal met hun kind te communiceren leek het wel of ouders continu aan het onderhandelen waren, waarbij het niet ging om “samen komen we er wel uit”, maar wat levert het mij op als ik even wat voor je doe.
Kinderen moesten dus weer gewoon opgevoed worden. Duidelijke regels en de ouders zijn de baas. Dat zijn ook precies de twee zaken, die m.i. verkeerd begrepen waren: kinderen hebben behoefte aan structuur, zullen zich dus zeer onveilig voelen als ouders alles wel prima vinden (de een wat meer dan de ander). En.. ouders waren en zijn nog steeds verantwoordelijk. Hoezeer u uw kinderen ook betrekt bij een bepaalde beslissing. Als ouder zult u altijd de eindbeslissing moeten nemen. Daar hebben kinderen gewoon recht op.
Actief burgerschap vraagt echter om burgers die hebben geleerd na te denken en zich niet beperken tot hun eigen belang. Daarom staat het onderwerp nu weer in de belangstelling. Ondanks de slingerbeweging, waarbij participatie in en uit was, is de rode draad altijd gebleven: neem kinderen serieus! luister naar ze en betrek hen bij beslissingen, zodat beide partijen er van leren!